zwolnić się

См. также в других словарях:

• zwolnić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. zwalniać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zwalniać się – zwolnić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uzyskiwać zezwolenie na opuszczenie czegoś na pewien czas, zaprzestanie spełniania jakichś obowiązków : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uczeń zwolnił się z ostatniej lekcji u nauczyciela.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zwolnić — dk VIa, zwolnićnię, zwolnićnisz, zwolnićnij, zwolnićnił, zwolnićniony zwalniać ndk I, zwolnićam, zwolnićasz, zwolnićają, zwolnićaj, zwolnićał, zwolnićany 1. «zmniejszyć szybkość, tempo czegoś, uczynić wolniejszym» Zwolnić kroku. Zwalniać bieg… …   Słownik języka polskiego

• zwolnić — Pracować, poruszać się na zwolnionych obrotach zob. obrót 2 …   Słownik frazeologiczny

• pozwalniać — dk I, pozwalniaćam, pozwalniaćasz, pozwalniaćają, pozwalniaćaj, pozwalniaćał, pozwalniaćany 1. «zwolnić, zwrócić wolność wielu» Pozwalniać z więzienia. 2. «zwolnić od wielu obowiązków, powinności, zobowiązań» Pozwalniać od egzaminów, od opłat. ∆… …   Słownik języka polskiego

• uwolnić — dk VIa, uwolnićnię, uwolnićnisz, uwolnićnij, uwolnićnił, uwolnićniony uwalniać ndk I, uwolnićam, uwolnićasz, uwolnićają, uwolnićaj, uwolnićał, uwolnićany 1. «uczynić wolnym, wypuścić na wolność (np. z niewoli, z więzienia)» Uwolnić jeńców,… …   Słownik języka polskiego

• służba — ż IV, CMs. służbabie; lm D. służb 1. «działalność, praca instytucji użyteczności publicznej, wojska, obejmująca określoną dziedzinę; także ta instytucja, pracownicy tej instytucji» Służba meteorologiczna, rolna, geologiczna. Służba frontowa,… …   Słownik języka polskiego

• zwolnienie — n I 1. rzecz. od zwolnić a. zwolnieć. 2. lm D. zwolnienieeń «świadectwo stwierdzające, że ktoś jest zwolniony od czegoś; dokument zwalniający z czegoś» Zwolnienie lekarskie. zwolnienie się rzecz. od zwolnić się …   Słownik języka polskiego

• ustąpić — dk VIa, ustąpićpię, ustąpićpisz, ustąp, ustąpićpił ustępować ndk IV, ustąpićpuję, ustąpićpujesz, ustąpićpuj, ustąpićował 1. «opuścić jakieś miejsce, cofając się przed kimś, przed czymś, usunąć się dając miejsce, wolną drogę komuś, czemuś; odejść …   Słownik języka polskiego

• wypowiedzenie — n I 1. rzecz. od wypowiedzieć. 2. lm D. wypowiedzenieeń jęz. «wyraz lub grupa wyrazów, które pozostają w gramatycznie wyrażonym stosunku bezpośredniej lub pośredniej łączności z obecną albo dającą się poprawnie wprowadzić formą osobową… …   Słownik języka polskiego

• francuski — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, francuskiscy {{/stl 8}}{{stl 7}} odnoszący się do Francji, Francuzów, charakterystyczny dla Francji, Francuzów i ich języka, pochodzący z Francji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Państwo francuskie. Język francuski. Kultura …   Langenscheidt Polski wyjaśnień